Mutluluk Nedir?

Bir amaç mıdır, yoksa bir sonuç mu? Maddi değerlere mi bağlıdır? Bu yüzden de kazançlarla elde edilen geçici bir hal midir? Yoksa kişinin manevi değerlerine mi bağlıdır?

Bunun için de maneviyatta mı aranmalıdır?

Herkes mutluluk için çabalamıyor mu şu hayatta? Daha mutlu olayım, daha çok hayattan keyif alayım diye değil mi tüm bu uğraşlar?

Bu amaç uğruna bazen neleri göze alıyor insan. Üstünde çok düşünüyor, kafa patlatıyor, fedakarlık yapıyor,  belki de çoğu zaman çareyi bizlerde –psikologlarda, psikiyatristlerde- arıyorlar.

Önemli olan mutluluğu aramaktan çok, mutlu anları yaratmaktır bence. Çoğu insan kendini çaresiz hissettiğinde, o kadar çabalayıp da etrafında mutluluğu bulamamanın vermiş olduğu umutsuzlukla son bir çare olarak yardım almak için bizlere başvuruyor.

Hayatta hep mücadele ettiklerinden, çok stresli olaylara maruz kaldıklarından, etrafında hep olumsuz şeylerin olup bittiğinden, insanların ve yakınlarının onlara karşı hep acımasız ve bencil davrandıklarından yakınıp duruyorlar. Tüm bunların arasında sıkışıp kaldıklarını söylüyorlar.

Doğrudur! Dünyaya onların gözünden bakıldığında gerçekten herkes, her şey böyledir ve mutsuz olmak için çok sebep vardır. Gerçekten sıkışıp kalmışlardır. Onlar gerçekten mutlu olmak adına çok şey yapmışlardır, çabalamışlardır. Fakat bir noktadan sonra ümitsizliğe kapılıp pes etmişlerdir.

Peki hakikaten mutluluk denilen şeyi yakalamak bu kadar da zor mudur? Mutluluğu gerçekten aramak mı gerekir?

”İnsanın gerçek varlığını bilmesi mutluluk, unutması ise elemdir.” demiş ünlü bir düşünür. İnsan; mutluluğu kendisi için yaratmadıktan sonra, önce kendini düşünmedikten, varlığının kıymetini bilmedikten sonra başkaları için bir şeyler yapmış, hayatta mücadele etmiş neye yarar ki!

Bence bizler mutlu olmak için önce kendimizi tanımalıyız; ne istediğimizi, neye değer verdiğimizi, “kendim için neler yapabilirim” i düşünmeliyiz. Hayata dair önceliklerimizi sıralamalı ve ilk sıraya kendimizi koymalıyız aslında. Yeri geldiğinde “hayır” diyebilmeli, bazen gerçekten bencil olmalıyız.

Mutluluk, önce “ben” diyebilmektir. “Ben iyi olacağım ki, etrafıma da faydalı olacağım” demektir.

Mutluluk, çoğu zaman kendimizle baş başa kalmaktır. Düzenli uyumak, dengeli beslenmek, spor yapmak, dans etmek, bir kahve hazırlayıp bir köşede sessiz sessiz kitap okumak, hayallere dalmak, sevdiklerimizle vakit geçirmek, bazen şarkı söylemek…

Kısacası, her şey biz istedikten sonra mutluluğa dönüşebilir. Mutluluk bizim, önce kendimizi sonra da etrafı nasıl algılayıp yorumladığımızda saklıdır. İlla mutluluğu arıyorsak, onu kendimizde aramalıyız.

Böyle bakınca, mutluluk yolunda atılan bu adımlar bizi gerçekten de olumsuz anlamda bencil yapıyor mu?

Biraz düşünmek lazım.